De kop is er af!
Zaterdag 2 september stond ik dan eindelijk weer aan de start van mijn eerste triatlon sinds mijn blessure die ik had opgelopen in maart. Deze eerste triatlon was niet zomaar een triatlon, maar gelijk de Bundesliga, waar een hoop wereldtoppers aan de start staan, super gaaf! Het was ook gelijk mijn debuut in de Bundesliga. Ik keek er enorm naar uit om dan eindelijk voor mijn Duitse team, Kölner Triathlon Team (KTT) 01, te mogen gaan racen!
Het format bestond zaterdag uit een proloog en een jachtstart. Bij de proloog startte elke 20 seconden een triatleet en moest je individueel zo snel mogelijk 250m zwemmen, 5km fietsen en 1,5km lopen. Gelijk volle bak dus! Ik ben vooral nog bezig geweest om een mooie basis te leggen. Het snelheidswerk is er pas sinds kort in de trainingen, langzaam aan, een beetje bijgekomen. De proloog werd een behoorlijke schok voor het systeem. De echt power ontbrak nog een beetje, maar ik had nergens last van, dus dat is super fijn! Het mooie van deze individuele tijdrit is dat je ook mooi kan vergelijken waar je nou echt op elk onderdeel staat ten opzichten van de competitie. Na 18:36 kwam ik heerlijk kapot over de finish. Zo'n triatlon is toch wel een stuk heftiger dan ik mij had herinnerd en dan moet ik over 1,5 uur nog een keer... Oh shit!
Snel maar even loslopen en gaan voorbereiden op de jachtstart. Ik had de 29e tijd neergezet, dus er viel genoeg te jagen voor mij. Het doel werd om nog een paar plekjes te kunnen gaan opschuiven. Tijdens de jachtstart word er 500m gezwommen, 15km gefietst en 3,5km gelopen, om er zo in totaal (samen met de proloog) een sprint afstand van te maken. Op basis van de tijdsverschillen van de proloog werden we achtereenvolgens weggestart. Ik voelde nu wel wat meer spanning dan voor de proloog en ik had er veel meer zin in. Ik stond nu echt weer tussen andere triatleten, in plaats van dat je individueel weggestart werd. Nu zal er echt tegen elkaar geracet worden, zin in!
Ik had een super zwem onderdeel! Het ging heerlijk vanzelf. Ik had snelle voeten te pakken en we zwommen toen zo met z'n tweeën naar voren en schoven aardig wat plekken op. Mijn wissel ging helaas nog niet super. Daar mag ik weer wat extra op trainen, te lang niet meer gedaan en voor zulke afstanden zijn de wissels echt cruciaal. Uiteindelijk werd de fietsgroep waar ik in zat een groot peloton, de 3e fietsgroep in koers. Tijdens het fietsen voelde ik mij weer helemaal in mijn nopjes. Het fietsonderdeel was bijna op zijn einde en ik had er nog wel zin in. Niet nadenkende dat er nog een looponderdeel aankomt, trok ik bij het laatste keerpunt ten aanval, in de hoop dat nog een paar andere triatleten zin hadden om mee te gaan. Helaas kreeg ik geen gezelschap, dan maar in mijn eentje nog 3 kilometer vol gas fietsen.
Met een kleine voorsprong op de 3e fietsgroep, op ruime achterstand nog van fietsgroepen 1 en 2, stapte ik van de fiets om nog 3,5 kilometer volle bak te lopen. Hopelijk had ik mijn loop benen niet opgebrand... In de eerste kilometer werd ik namelijk al gelijk door wat snelle mannen bijgehaald. Gelukkig vond ik halverwege toch mijn loopbenen weer een beetje terug en raapte ik weer een paar mannen op en was het sprinten naar de finish. Als 26e passeerde ik de finish, toch nog 3 plekjes opgeschoven! Als team zijn we 6e geworden, wat er voor heeft gezorgd dat we stevig in de competitie zijn gebleven! In eindklassement is KTT01 geëindigd op een 11e plek.
Ik ben super blij en gelukkig dat ik dit weer allemaal pijnvrij heb kunnen doen! Ik heb dit toch wel enorm gemist. Triatlonevenementen zijn echt super! Er hangt altijd een fijne sfeer en het is hartstikke gezellig. Als het zonnetje dan ook nog schijnt is het natuurlijk helemaal perfect. Ik zit dus weer vol positieve energie! Laat de laatste wedstrijden nog maar komen!
Comments